Bir ev..
Bir oda ..
Dört duvar ..
Bir Cemal Süraya'yım ben sana.
Bazen kalemi,
Bazen mürekkebi..
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
Bugün yıl ölümümüz sevgili.
İki yılın verdiği el-fatiha satırlar bunlar.
İki yıl daha yaş'landık,
Ağaç yaşken eğilir diyorlar,
Biz düzelemedik.
Sonra hayatın verdiği acılar altında ezildik.
En çok acılar acıttı bizi,
Ayrılıkların değdiği...
Bugün canım şarkı dinlemek istemiyor,
O mırıldanarak söylediğin şarkı sözündeyken hala aklım..
Bugün yemek yiyesim yok yine,
karşımda sen olmayınca o da zoruma gidiyor.
Bugün aynalara küstüm yine,
sensiz bir çizgi daha görmek istemiyorum yüzümde,
Bugün de kendime küstüm yine,
anne rahminden düşerken başlamalıydım oysa seni sevmeye.
Her neyse işte
Uzun lafın kısasıydın sen yine..
Elif Eda Tozlu / 23 Ocak 2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder